zaterdag 24 mei 2014

Terug in Belgica

Ola trouwe lezers!

Het is natuurlijk het einde van de blog nu het avontuur in Brazilië er op zit. Ik ben nu al een kleine maand terug in België, druk werkend aan de laatste papers en Bachelorproef. Toch geef ik graag nog een afsluitend blogbericht, al is het maar voor mezelf om er genoeg over te blijven praten dat het niet lijkt alsof het allemaal maar een droom was.


Een droom? Ja hoor. De eerste dagen in België zijn gevuld met vreugde, omdat je zo blij bent iedereen terug te zien na zes maanden. Opeens besef je dat het eigenlijk helemaal niet voelde als zes maanden, dat het eigenlijk allemaal wel heel snel is gegaan en dat je al terug bezig bent om in je oude routine te vallen. Dat was dan ook het moment voor mij om in een zwart gat te vallen, waarbij ik me moest blijven bezig houden om toch maar niet té veel stil te staan bij dat allemaal. Anderzijds besef ik nu dat het mooi is om na één maand in België terug te blikken op mijn zes maanden in Brazilië, vooraleer ik terug overga naar mijn oude leventje als niet- interessant- genoeg- om- een- blog- te- starten- en- zoveel- lezers- opnieuw- te- krijgen.

 Ik kan nu wel open en eerlijk zeggen dat de cultuurshock voor mij vele groter was om terug te komen, dan wanneer ik daartoe kwam. Raar eigenlijk, aangezien ik in het meest radicaal verschillend van België- dorpje zat. Je bereidt je enkele maanden mentaal helemaal voor dat je in een hechte gemeenschap gaat leven en je gaat moeten wassen met een bakje, en terug vlees eten en je wat met twee mag gaan dansen. Maar niemand van ons had zich eigenlijk op diezelfde manier voorbereid om terug te komen.

Wat was echt ongelofelijk raar?

- De cultuurshock kwam bij mij al geleidelijk in Brazilië toen ik van het boerendorp naar Fortaleza ging en de vlieger naar Salvador nam. We hadden nog wat dagen aan het strand gepland, maar iemand anders besloot dat het mocht gaan regenen voor al die dagen dus waren we de eerste dag wat gaan winkelen. Ik herinner mij nog dat we binnen gingen in het shoppingcentrum, wat je nu eigenlijk kunt vergelijken met Wijnegem ofzo, en dat mijn mond gewoon openviel. Ik voelde me totaal niet thuis daar, alles zo blinkend en stralend en nieuw. Iedereen die er rond liep zo mooi gekleed, witter ook. Het zou me echt niet verbazen dat mijn mond letterlijk openviel toen ik er rond wandelde en vervolgens ook de prijskaartjes zag (auwtch). Het was de gewone prijs die je ook in België betaalt voor kledij hoor, maar het was allesbehalve dat wat wij gewoon waren.

-  Totaal niet in het emotionele 'thuiskomst na zes maanden'- gevoel te zitten toen ik aankwam in Zaventem. We hadden net een twaalf uur durende tussenstop in Miami achter de rug, waar we ook buiten mochten! Met de hele Brazilië groep besloten we dan maar een plonsje te gaan nemen in South Beach en wat rond te wandelen in het overdreven fancy Miami met het witte strand, omcirkeld door potentiële fotomodellen en dikke BMW's.
South beach

Daarna vertrokken we naar Londen, en toen opeens stonden we al in Zaventem. Eer dat ik dit allemaal besefte, stond ik al terug in de Kloosterstraat.



- Terug in mijn kamer staan en hoeveel spullen ik eigenlijk had. Natuurlijk ben ik nog steeds trots op mijn boekenkast enzo, maar mijn kledij ga ik toch eens selecteren en weggeven.

- Na een maand nog steeds blij zijn als ik alleen kan dansen hele avond op een fuif !
gotta love late kerstkadootjes

- Nog altijd verbaasd zijn als er warm water uit de kraan komt. Of als ik onder een douche sta en mijn haren opeens supersnel gewassen zijn. Toch mij soms dan wel nog eens wassen met koud water, gewoon omdat dit eigenlijk echt nog oké was.
reunited


- De grappige observatie dat mensen hier ongelofelijk WIT zijn! Het verbaast me nu dan ook echt niks dat ze ons allemaal zo hard aankeken, vooral in Ceará.

- Pijnlijke confrontatie dat niemand hier 'goeiedag' zegt op straat tegen elkaar.



- Veel liever koken (wat ik daar ook zo goed als elke dag deed), helpen met opruimen en afwassen. Het werd van meisjes daar verwacht om mee te helpen in het huishouden, waardoor ik het ondertussen ook als meer vanzelfsprekend zie dat iedereen zijn steentje mag bijdragen in het huis.

- Ongelofelijk snel zat zijn, aangezien het bier daar veel lichter was dan dat wij het hier kennen.

- Nog steeds geen zin hebben als er na een maand zonder opeens rijst op tafel staat.

Wat ik mis?


Ook altijd leuk:

Na het eerste filmpje dat ik maakte (https://vimeo.com/89371676), en liet zien in de communidade, waren ze allemaal opeens wild van filmpjes maken waardoor ik een mooi afscheids- filmpje kon opstellen met keiveel beeldmateriaal :) Enjoy...

https://vimeo.com/96353284




Até..

Terug: Laure-lise