NATAL

Bom dia amigos,

First things first: een (late) Feliz natal voor al jullie lezers!! Hoewel jullie allemaal zeer jaloers klinken naar de zon hier, de witte stranden, de cocktails, etc. Moet ik ook toegeven dat ik het even moeilijk had om niet lekker warm achter de kachel binnen te zitten met een glaasje wijn en een typische kerstfilm à la Home alone.. MAAR natuurlijk ben ik ook zeer blij dat ik het hier eens heb meegemaakt.

Kerst in Brazilië verschilt van familie tot familie, van dorp tot dorp. In Santana do Acaraù zag ik best nog veel huizen die volledig versierd waren met kerstlichtjes en ook de straten waren hier ’s avonds wel mooi ingekleed.

 In Poço Salgado daarentegen, is het heel duidelijk dat niet iedereen zulke kerstversiering en plastieke kerstbomen kan betalen. Wanneer ze dan wel iets kopen, is het vaak enkel kerstlichtjes om de voordeur mee te versieren. Meer versiering gaat dan naar het lokale kerkje waar ‘iedereen er van kan genieten’.

Ook is kerstmis voor hen niet uitdrukkelijk één kerstavond en één kerstdag. Het is eerder verspreid van +- 22 december tot +- 26 december waarbij we ook al vanaf midden december meer naar de kerk gingen, meer vieringen meededen met andere communidades, etc. Sommige families geven wel cadeautjes aan elkaar, bij ons was dit niet zo. We hadden met de jongeren onderling wel ‘Secret santa’ gedaan dat iedereen een naam van een persoon trok en voor deze een cadeau van +- 10 reais zocht (3 euro). Maar het is dus niet zo dat er een gigantisch plastieke kerstboom in de living stond met cadeautjes onder en op de achtergrond een kerstcd. 

Toen pas kregen we ook te horen dat een kerstfeest zoals wij het kennen werd gedaan op nieuwjaar bij hen, omdat veel familieleden nog moeten werken op kerstmis. Blijkbaar komt dan ook echt de hele familie van mijn gastgezin (+- 30 man) naar Poço Salgado om samen te vieren tot 5 januari! Ze vieren het dus wel MAAR wij hadden al gepland om op nieuwjaar naar Fortaleza te gaan, dus in die zin hadden we een beetje pech. 

Het was dus heel vreemd voor Gert en mij, maar eigenlijk zagen we er ook snel de voordelen in: nu konden we een kerstdag vollédig invullen zoals we het zelf wilden. De 24^e december gingen we in het dichtsbijzijnde stadje op zoektocht naar Wifi om te kunnen skypen met de familie. ’s Avonds maakte de gastmama van Gert een superlekkere ovenschotel en keken we ....

een telenovela! Kersteditie van Amor é vida, wat wil je meer!

De 25e gingen we wat aan het zwembad van Morgado hangen, daar ook lekker eten en een paar pintjes drinken.  Ook kwam Gert-Jan ons bezoeken, medestudent die zijn stage loopt in een favela van Fortaleza. Het was dus totaal anders, en geen échte kerstsfeer zoals je het kent, maar we hebben er toch het beste van gemaakt.

Ook besloten we dan maar om allemaal samen een cake te maken, en bakten zelfs speciaal een voor mij zonder chocolade!! 

Hierna gingen we uiteraard naar de mis, gingen we op restaurant met de gastmama- en zus van Gert en dronken nog wat meer pintjes en Canchaça! We bestelden hier trouwens lasagna en kregen een bord met ‘lasagna’ bestaande uit laagjes hesp, kaas en een soort van videe.

Tot zover onze ‘kerstdagen’ in het superwarme Céara. De 27^E vertrokken we ’s ochtends vroeg met de bus richting Fortaleza om hier een bus te nemen naar Quixeramobim en Paus Branco waar nog twee andere studenten stage lopen. Het was wel surrealistisch om nog eens allemaal samen te zijn, verhalen te vertellen en te beseffen dat we hier al degelijk twee maanden zijn! (crazy) Het was ook wel confronterend te zien dat zij eigenlijk wel in een voor ons rijk gezin woonden, met vaak afwisselende maaltijden, vloeren(!), een mooie badkamer en toilet, etc.

In Paus Branco gingen we dan ook maar allemaal samen een pintje drinken, deden een dauwtrip om de zonsopgang te zien (supertof!) en gingen ook naar het lokale Forro- feest om wat te dansen. 

Vandaag nemen we dan allemaal samen de bus naar Fortaleza om morgen nieuwjaar te vieren! Het zou er razend druk zijn, iedereen zou in het wit gekleed zijn én het zal mijn eerste nieuwjaar aan het strand worden!! Alvast voor iedereen een Feliz Ano Novo J dat al je voornemens realistisch maar toch amibitieus mogen zijn, opdat je ooit genoeg geld kunt inzamelen om zelf Brazilië eens te gaan bezoeken want het is écht de moeite, dat we dan samen kunnen gaan en ik je de beste plekjes kan tonen om caipirinha’s te drinken aan het strand!

Que saudade, mais com muito amor,

Laure

POÇO SALGADO IV

Boa tarde vrienden,

Het is alweer even geleden dat ik iets postte over het leven in Brazilië. Het is ondertussen al midden december- en er is een dikke maand voorbij gegaan. Dingen om naar uit te kijken zijn er in overvloed: kerstmis (hier: vijf dagen feest)

bezoeken van twee andere studenten in Quixeramobim, nieuwjaar in Fortaleza, 3 weken rondtrekken in januari/februari, tien dagen carnaval, etc!

Clara

Dingen om naar terug te kijken:

Bijschrift toevoegen

kadootje van leerling!

-          - Crisma (plechtige communie) van de jongeren van het dorp in Santana Do Acaraù. Echt een gigantisch evenement waar naar mijn schatting toch een 200 man kwam voor opdagen. De mis duurde dan ook drie (!) uur omdat het hier echt een belangrijk ‘ritueel’ is om te hebben meegemaakt. De jongeren komen samen binnen met hun ouders; hier wordt dan van elke familie een foto getrokken. Daarna bidden, bidden, zingen, bidden. Elke jongere moet erna nog eens langsgaan voor een hostie. De catechisten (?) die ervoor zorgden dat de jongeren drie jaar catechese kregen worden dan ook nog eens apart bedankt, met daarna ook uiteraard een aantal groepsfoto’s. Etc etc etc. Maar het was wel leuk om te zien. De ouders waren echt keitrots op hun zoon of dochter- en ze waren eigenlijk ook wel echt trots op zichzelf.

-          -Bezoeken van andere communidades in de buurt- deelnemen aan hun vieringen.

-          -Bezoek van Jan, mijn trajectbegeleider. Hij arriveerde vrijdagavond de 6^e december en vertrok zondagochtend terug richting Fortaleza. Dit bezoek is er om te zien hoe het gaat in het gastgezin, de stage, de projecten, de gezondheid, maar ook om schoolopdrachten te overlopen en een onderwerp te bespreken voor de Bachelorproef. Maar dit gebeurde allemaal op het gemak met een fles wijn die hij had meegenomen, én een caipirinha die hij speciaal maakte ‘omdat hij wist dat de studenten dat wel hadden gemist’... Superzalig.

-          -Afro- Braziliaanse dag in het schooltje van Poço Salgado: een project waar ze al mee bezig waren voordat ik er was. Eén klas gaat er dan volledig voor en zorgt samen met een leerkracht voor de inkleding van de klaslokalen, kledij in het thema, schrijven van een speech, schrijven van verhaaltjes om het thema leuk over te brengen, etc. Opeens zie je dan wel zo goed als alle leerlingen opdagen omdat het ‘geen les is’ + gratis frisdrank en koekjes.

-          -Voetbal in het weekend- ofcourse.

-          -Bezoek van een nieuw vriendje!

Muito amor,

Laure-lise

-           

SCHONE QUOTE

Draw a crazy picture

Write a nutty poem,

Sing a mumble-gumble song

Whistle through your comb.

Do a loony-goony dance

´Cross the kitchen floor,

Put something silly in the world

That ain´t been there before.

- SHEL SILVERSTEIN

POÇO SALGADO III

Olá vrienden,

Wat een drukke week... Ik mocht in Santana twee Engelse lessen meevolgen in de school waar ik voortaan mee zou helpen met zowel Engelse les als de lopende projecten. De professora inglês kan best goed Engels praten- maar de leerlingen kunnen dan precies toch echt niet veel Engels.

Loudes -engelse lerares- en ik

Ze moesten dan weer wél een presentatie geven over global warming, waarbij ze zowel Engels als Portugees moesten gebruiken.

Heel leuk om te zien, sommigen gingen er ook echt vol passie voor en hielden een hele preek aan de klas ‘dat er dringend iets gedaan moest worden’. Maar dan toch weer zo een typisch Braziliaans contrast: de ramen staan constant open en als ze bijvoorbeeld een fout maken op hun papier, proppen ze het samen en gooien het gewoon buiten. In santana- of in Salgado- staan helemaal geen vuilnisbakken. In de bus, nadat hun chips en cola op is à afval buitengooien. De lerares Engels vanuit Santana zei dat ik altijd een les mocht geven over eender wat, dus de idee nu is om het hierover te hebben.

Leerlingen hier zijn super vriendelijk, willen allemaal een knuffel, een kus of ‘toch tenminste een foto’. 

Het contrast met Salgado is wel groot. De leerkracht Engels kan eigenlijk geen Engels; de leerlingen hier staan onder minder fel gezag/autoriteit (doen wat ze willen). Na mijn eerste les Engels (4x 50 minuten) was ik dan ook stikop. Hoewel ze wel graag Engels willen leren, geven ze het tamelijk snel op als het niet lukt. Ook niet iedereen wilt meedoen: sommige zitten gewoon op hun gsm spelletjes te spelen. Als je dan vraagt om mee te doen of om iets te herhalen, schudden ze hun hoofd gewoon ‘nee’ en dat is het dan. Je merkt het ook wel echt in de lessen: ieder doet zijn ding- wie wil volgen, volgt.

school Salgado

Wie niet wil volgen, krijgt geen aandacht en heeft dan maar pech. Voor mij was het dus heel vermoeiend, aangezien ik erop stond dat iedereen meedeed. Ik wil ook graag alle namen kennen, van alle leerlingen en vond dan ook de perfecte manier om dit te kunnen doen 

En dan: het weekend! Hoe zit een weekend er eigenlijk uit in Poco Salgado??!

VRIJDAGAVOND: Opeens zegt je gastmama: ‘kom je mee naar é&é)!é ?’ (dat is het probleem: je kunt geen Portugees genoeg om alles te kunnen volgen, dus is het vaak gewoon knikken en meegaan.) En dan blijkt dat heel het dorp ‘meegaat’, en dan blijkt dat er eigenlijk in al die tijd een soort van ‘buurthuis’ was waar de dorpbewoners maandelijks samen komen om spelletjes te spelen. 

Spelletjes: kaarten (soort van presidenten, maar dan zijn de beste kaarten 3 2 en 1), estafette met limoen op een lepel, zakspringen, domino, bingo (echt een topper hier) en uiteraard dansen!

ZATERDAG: In de voormiddag is het catechese voor de kinderen. Dit gebeurt vanaf twee jaar voordat ze hun plechtige communie hebben.

’s Middags doen we een dutje en werk ik aan het spel voor scouts op zondag. Dan komen de kinderen mij meestal halen om mee voetbal te spelen, totdat we merken dat het nog te warm is om te spelen- om dan bij iemand zijn thuis in de hangmat te hangen en mee kinderprogramma’s te kijken. Dan koelt het eindelijk af en spelen we wat verder. Tegen de avond ga ik naar één van de vier (!) barren van Poco Salgado om daar wat te hangen met de jongeren. Ondertussen krijg ik hier al een beetje gitaarles, dansles en binnenkort ook motor- les J.

Dan drinken we ene – of ik trakteer hen eentje want ze zijn meestal blut- en kaarten we wat. De avond begint dan met twee meisjes, twee jongens en ik en eindigt uiteindelijk met zo goed als het hele dorp die even een babbeltje komt slaan.

ZATERDAGNACHT/ ZONDAGOCHTEND:

Rond half vijf werd ik opeens wakker- het was binnen aan het regenen! Eerst dacht ik: just great. Twee seconden daarna: HOERA! REGEN!! Ik moet het gelijk met de anderen beseft hebben want opeens kwam er van overal super harde muziek- ook mijn gastouders draaiden hun stereo open. Ik liep even naar buiten om te zien wat er allemaal gaande was- en de kinderen (jong en ouder) waren allemaal aan het dansen!

Toch nog even in bed kruipen....

nieuw vriendje

ZONDAG: In de ochtend alles klaarzetten voor.. SCOUTS! Uiteindelijk was er toch een mooie eerste opkomst van 12 kinderen. Wat eigenlijk zeker genoeg is als je de enige ‘leidster’ bent. 

Middag: siësta tot ze me kwamen wakker maken- en ik me moest klaarmaken voor é”çéz@)é& !! Alweer geen enkel idee wat ze bedoelden, maar ze zagen er allemaal redelijk opgetut uit, dus dan doen we dat ook maar. De bus kwam ons halen (héél het dorp blijkbaar alweer) en zo reden we richting Massapé. Ik dacht dat het wel een feest zou zijn, tot we ergens aankomen in de middle of nowhere net achter de stad met een groot voetbalveld.

supporters

Bon, blijkbaar speelde onze ploeg uit vandaag tegen Massapé en tutten de vrouwen zich graag op om te gaan supporteren! Zalige locatie wel, tussen de bergen. Het waren twee matchen achter elkaar- en ze waren voorbereid. De cafébazin had gedacht aan een hele (stevige) picknick met shotjes whiskey, vodka, bier, snoepjes, koekjes, chips, ...

morgan freeman  lookalike

ik en manu

Ook nog,

de tickets naar Rio, Iguazu, Brasilia EN Manaus (Amazone) zijn geboekt, hoera! 

Liefs,

Laure